نقش معلم در الگو پذیری دینی و اخلاقی دانش آموزان

یکی از اهداف اصلی آموزش و پرورش، تربیت دینی افراد برای مقابله با مسائل زندگی و جامعه است. مدرسه کانونی است که می تواند نقش مهمی در شکل گیری اعتقادات و بینش مذهبی دانش آموزان داشته باشد و با توجه به نفوذ معنوی معلم و نقش الگویی او در میان دانش آموزان رکن اصلی در پیشبرد این هدف شخص معلم می باشد. دانش آموز اگر چه قبلا در محیط خانواده اطلاعات فراوانی را کسب کرده، رفتارهایی را آموخته و تا حدودی شخصیت او شکل گرفته است ولی هنوز شکل ثابت به خود نگرفته و تا حد زیادی قابل تغییر می باشد. کودک و نوجوان در این سنین از محیط خانواده خارج شود و بطور رسمی در اجتماعی جدید یعنی مدرسه پذیرفته می شود. دانش آموز در این اجتماع جدید فرصت می یابد تا افکار و اندوخته های دینی و اخلاقی گذشته اش را مورد بازنگری قرار دهد و شخصیت خویش را بسازد. از جمله این ملاکها، ملاک های دینی و اخلاقی است. راهکارهای زمینه سازی تربیت دینی و اخلاقی در آموزش و پرورش، با تاکید بر روش های آموزش محور دینی و اخلاقی، همراه با نمونه هایی از سیره ی پیامبر گرامی اسلام (ص) و ائمه اطهار (ع) ارائه می گردد. این مقاله که با روش توصیفی و تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است بر آن است ضمن تعاریفی از تربیت و تربیت دینی به نقش مدرسه و معلمان در تربیت دینی دانش آموزان بپردازد.

کلیدواژه ها:

معلم ، تربیت دینی و اخلاقی ، رفتار دانش آموز ، مدرسه