شناسایی مولفه های تاثیرگذار بر کاهش آسیب پذیری اجتماعی در نوجوانان با رویکرد گرایش به ورزش

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیرگذاری نقش ورزش در کاهش آسیب های اجتماعی جوانان استان خراسان شمالی از دیدگاه کارشناسان بود. جامعه آماری تحقیق را اساتید مشاوره خانواده و کارشناسان علوم ورزشی تشکیل دادند. تعداد نمونه ها با توجه به جدول مورگان ۴۰ نفر و به صورت تصادفی انتخاب شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. پایایی آن توسط ۲۰ نفر از کارشناسان مربوطه با آلفای کرونباخ ۸۹/۰ تایید شد. این پرسشنامه دارای ۲۰ سئوال بود که ۴ آسیب اجتماعی (گرایش به اعتیاد، افسردگی، خشونت فردی و روابط پرخطر) را مورد سنجش قرار داد. جهت برآورد داده ها از روش های آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (آزمون همبستگی و رگرسیون خطی) استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل آزمون ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که نقش تاثیرگذاری ورزش با ۴ آسیب اجتماعی (گرایش به اعتیاد، افسردگی، خشونت فردی و روابط پرخطر) مد نظر رابطه معنادار داشت و تاثیرگذاری نقش ورزش می تواند ۶۵ درصد تغییرات مربوط به کاهش آسیب های اجتماعی (گرایش به اعتیاد، افسردگی، خشونت فردی و روابط پرخطر) را پیش بینی کند. در پایان پیشنهاد می شود با ارائه راهکارهای عملی و انجام برنامه های هدفمند و نیز توجه بسیار جدی به امر آموزش و پرورش در کاهش آسیب های اجتماعی از طریق ورزش گام برداریم.

کلیدواژه ها:

ورزش فعالیت ، بدنی آسیب اجتماعی ، نوجوانان