بررسی رابطه بین خود ناتوان سازی تحصیلی ، هیجانات پیشرفت و اهمال کاری تحصیلی با فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان مقطع ابتدایی

فرسودگی تحصیلی یکی از متغیرهای شایع در دانش آموزان دانشجویان است که لزوم توجه به آن و بررسی متغیرهای تاثیر گذار بر آن از جمله خودناتوان سازی تحصیلی، هیجانات پیشرفت و اهمال کاری تحصیلی اهمیت بسیاری دارد. مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی است که با هدف پیشبینی فرسودگی تحصیلی بر اساس خودناتوان سازی تحصیلی و هیجانات پیشرفت با میانجیگری اهمال کاری تحصیلی انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر جهرم که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ مشغول به تحصیل بودند می باشد که طبق آمار اخذ شده از اداره آموزش و پرورش زنجان حدود ۱۰۱۲۱ نفر بودند. از این تعداد ۳۷۰ نفر با جدول مورگان کریسی با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان افراد نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه های خودناتوان سازی تحصیلی شوینگر و استینمسر پلستر، هیجانات پیشرفت، یکران اهمال کاری آیتکن و فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران که به صورت الکترونیکی تهیه شده بودند را تکمیل نمودند. نتایج تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار spss۲۲ و Amos نشان داد خودناتوان سازی تحصیلی و هیجانات منفی پیشرفت به صورت مثبت و معنی دار و هیجانات مثبت پیشرفت به صورت منفی و معنی دار فرسودگی تحصیلی را پیش بینی می کنند. علاوه بر اینها بین هیجانات منفی پیشرفت و خودناتوان سازی تحصیلی از طریق اهمال کاری تحصیلی با فرسودگی تحصیلی رابطه معنی داری وجود دارد. بنابراین اهمال کاری تحصیلی نقش واسطه ای میان خودناتوان سازی تحصیلی، هیجانات منفی پیشرفت و فرسودگی تحصیلی ایفا می کند. نتایج پژوهش توجه بیشتر مسئولین و متصدیان تعلیم و تربیت و موسسات آموزش عالی را در زمینه فرسودگی تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی می طلبد.

کلیدواژه ها:

خودناتوان سازی ، هیجانات ، پیشرفت ، اهمال کاری تحصیلی ، فرسودگی تحصیلی ، دانش آموزان