تحلیل نقش والدین در فرایند یادگیری ترکیبی (حضوری مجازی)

ظهور یادگیری ترکیبی که تلفیقی از آموزش حضوری و مجازی، ساختار سنتی آموزش را دگرگون کرده و نقش عوامل محیطی، به ویژه، والدین را در موفقیت تحصیلی دانش آموزان پررنگ تر ساخته است. در این الگوی نوین مدرسه تنها فضای یادگیری نیست؛ بلکه خانه نیز به صورت ناگزیر بخشی از محیط آموزشی محسوب می شود. در چنین شرایطی والدین نقش هایی فراتر از پشتیبان عاطفی ایفا کنند و به نوعی به همکار آموزشی معلمان تبدیل می شوند. این مقاله با هدف بررسی و تحلیل نقش والدین در یادگیری ترکیبی دانش آموزان به مرور، تجربیات، چالش ها و راهکارهای تقویت این نقش پرداخته است. با بهره گیری از رویکرد ترکیبی و جمع آوری داده های کیفی و کمی از والدین و معلمان مقطع ابتدایی و متوسطه، مشخص شد که سطح درگیری والدین با عملکرد تحصیلی فرزندان در بستر آموزش ترکیبی به طور مستقیم مرتبط است. والدینی که نقش فعالی در پیگیری کلاس های مجازی، ایجاد فضای مناسب یادگیری در خانه و برقراری ارتباط با معلمان داشته اند، شاهد بهبود معناداری در انگیزه، تمرکز و نظم تحصیلی فرزندان خود بوده اند. در مقابل، نبود آگاهی، ناتوانی در مدیریت ابزارهای فناوری یا فقدان زمان کافی باعث کاهش کیفیت تجربه یادگیری دانش آموزان شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که آموزش ترکیبی بدون مشارکت فعال خانواده ها ناقص خواهد بود. بنابراین لازم است نهادهای آموزشی برنامه هایی برای توانمندسازی والدین در حوزه های فناوری، پشتیبانی هیجانی و مهارت های راهبری تحصیلی طراحی کنند. این مقاله تلاش می کند بستری برای بازتعریف نقش والدین در نظام های آموزشی جدید فراهم آورد و تاکید کند که آینده ی آموزش، نیازمند مشارکت ساختاریافته خانواده هاست.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی مشارکت ، والدین آموزش مجازی آموزش ، حضوری نقش ، خانواده فناوری آموزشی حمایت تحصیلی