اثر بخشی آموزش تلفیقی آرمیدگی و مدیریت خشم بر کاهش اضطراب دانش آموزان

دوران نوجوانی به عنوان یکی از مراحل بسیار مهم و بحرانی فرایند رشد و تحول انسان محسوب می شود و از این دوران به عنوان دوران بحران طوفان، استرس، دوره زایش دوباره هویت طلبی و جز آن یاد کرده اند صادقیان مقدری کوشا و گرجی، ۱۳۸۹) کنی و جاب۲ (۱۹۹۵) نوجوانی را به عنوان دوره انتقال از کودکی به بزرگسالی تعریف کردهاند که به وسیله تلاش جهت رسیدن به اهداف در ارتباط با انتظارات فرهنگی و جهشهای رشد اجتماعی عاطفی و جسمانی مشخص می شود مشخصه نوجوانی بلوغ است بلوغ یک فرایند و تغییر فیزیکی است که با نوجوانی که یک فرایند و تغییر روان شناختی است متفاوت است در شرایط مطلوب این دو فرایند همزمان روی میدهند ولی وقتی که بلوغ و نوجوانی همزمان روی ندهد که اغلب چنین (است نوجوان ناچار است با این عدم توازن که خود یک استرس اضافی است مدارا کند مسعودزاده خلیلیان اشرفی و کیمیابیگی ۱۳۸۳). غالبا نوجوانی را دوره سلامتی می پندارند و این قشر از جامعه با همین پیش فرض از خدمات مراقبتی پیشگیری بی بهره مانده اند اسلامی و همکاران، ۱۳۷۸) اگر دوره نوجوانی بدون مشکل سپری شود نوجوان به بزرگسالی سالم تبدیل خواهد شد و نقش بزرگسالی را خوب ایفا خواهد کرد اما اگر در این رهگذر دشواریهایی به وجود آید و بهداشت روانی نوجوان از جاده ی اصلی انحراف پیدا کند به بیراهه کشیده خواهد شد. درواقع بسیاری از آسیبهای روانی در دوران بزرگسالی در واقع ادامه مشکلات دوران کودکی و نوجوانی است صادقیان و همکاران (۱۳۸۹).

کلیدواژه ها:

آرمیدگی مدیریت خشم اضطراب ، دانش آموزان