نقش بازی وارسازی و یادگیری مبتنی بر پروژه بر رشد اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر دو رویکرد نوین آموزشی بازی وارسازی و یادگیری مبتنی بر پروژه بر رشد اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی است. با توجه به اهمیت دوران ابتدایی در شکل گیری مهارت های فردی، اجتماعی و شناختی، این مطالعه به دنبال روشن ساختن این مسئله است که چگونه محیط های یادگیری تعاملی و انگیزشی می توانند در بهبود عملکرد تحصیلی و تقویت روابط اجتماعی دانش آموزان موثر واقع شوند. پژوهش حاضر با روش مروری، به بررسی مطالعات و یافته های نظری و تجربی صورت گرفته در حوزه های مرتبط با بازی وارسازی و یادگیری مبتنی بر پروژه در محیط آموزش ابتدایی پرداخته است. منابع مورد استفاده شامل مقالات، علمی، پژوهش های میدانی و نتایج طرح های آموزشی از سال های اخیر هستند. تمرکز اصلی پژوهش تحلیل اثرات این رویکردها بر شاخص هایی نظیر انگیزش تحصیلی، تعاملات اجتماعی، یادگیری معنادار، تقویت مهارت های ارتباطی، افزایش مسئولیت پذیری و خودتنظیمی در دانش آموزان بوده است. یافته ها نشان داده است که بازی وارسازی از طریق ایجاد فضای رقابتی سالم، ارائه پاداش های نمادین و تعریف ماموریت های جذاب، سبب افزایش مشارکت، تمرکز و علاقه دانش آموزان به فعالیت های درسی می شود. در مقابل، یادگیری مبتنی بر پروژه با فراهم ساختن بسترهای مشارکتی، حل مسئله در دنیای واقعی و فرصت برای کار گروهی، نقش مهمی در ارتقا مهارت های اجتماعی و شناختی دانش آموزان ایفا می کند. همچنین، ترکیب این دو رویکرد می تواند اثرات هم افزا ایجاد کند و تجربه ای جامع تر و اثربخش تر از یادگیری را در اختیار دانش آموزان قرار دهد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که به کارگیری همزمان و هدفمند این دو شیوه آموزشی می تواند به شکل قابل توجهی به بهبود عملکرد تحصیلی، تقویت روابط اجتماعی و ارتقای کیفیت یادگیری در دانش آموزان ابتدایی منجر شود. بر این اساس، توصیه می شود سیاست گذاران آموزشی، معلمان و برنامه ریزان درسی با بازنگری در روش های سنتی، زمینه بهره مندی موثر از بازی وارسازی و یادگیری مبتنی بر پروژه را در محیط های یادگیری فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

بازی وارسازی ، یادگیری مبتنی بر پروژه ، رشد اجتماعی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی