تبیین ارتباط یادگیری خود راهبر با تقویت انگیزهی دانش آموزان ابتدایی نامجو ۱ زاهدان

هدف اصلی پژوهش حاضر تبیین ارتباط یادگیری خود راهبر با تقویت انگیزه ی دانش آموزان ابتدایی نامجو ۱ زاهدان است که به صورت توصیفی-همبستگی با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته ۳ سوالی ۳ گزینه ای با ضریب آلفای کرونباخ ۰/۸۵۴ و جامعه ی آماری کل دانش آموزان دبستان نامجو و نمونه آماری ۵۴۵ نفری که به صورت تصادفی انتخاب شدند در فروردین ۱۴۰۴ انجام شد. مفهوم یادگیری خودراهبر از آموزش بزرگسالان نشات گرفته است. به دلیل مزایای مربوط به برآیندهای یادگیری خودراهبر، محیطهای آموزشی و سازمانی به طور جدی بر اهمیت آن تاکید می ورزند و ارزش آن به عنوان یک مهارت لازم برای آموزش و کار در قرن بیست و یکم مورد توجه قرار گرفته است. انگیزش ذاتی دانش آموزان به یادگیری می تواند در محیطی امن، اعتماد بخش و حمایتگرانه پرورش یابد که دارای این ویژگی ها باشد. براساس استنباط های انجام شده، یادگیری خود راهبر با تقویت حضور منظم دانش، علاقه به کار، تقویت اراده برای کسب نمره و در کل افزایش انگیزه ی دانش آموزان باشد. پیشنهاد میشود در پژوهشهای یاد شده در ارتباط با مسائل یادگیری مقالاتی نوشته شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری خود راهبر ، انگیزه دانش آموزان ، دبستان نامجو