رابطه بین مولفه های روانشناسی مثبت و سازگاری روانی دانش آموزان

در سالهای اخیر روانشناسی مثبت گرا به عنوان رویکردی نوین در ارتقای سلامت روانی دانش آموزان مورد توجه قرار گرفته است. این رویکرد بر توانمندیها و ویژگیهای مثبت انسان تمرکز دارد و به جای آسیب شناسی بر شناسایی عوامل تقویت کننده روان افراد تاکید می کند. پژوهشهای متعددی رابطه بین مولفه های روانشناسی مثبت - از جمله خوش بینی، امید، تاب آوری، شادکامی، خودکارآمدی و رضایت از زندگی - و سازگاری روانی دانش آموزان را بررسی کرده اند. یافته ها نشان می دهد که این مولفه ها نقش مهمی در بهبود توانایی دانش آموزان در مواجهه با فشارهای تحصیلی بین فردی و محیطی ایفا می کنند. به عنوان مثال، دانش آموزانی که دارای سطح بالایی از تاب آوری و امید هستند در برابر مشکلات تحصیلی مقاوم تر بوده و احساس ناکامی کمتری تجربه می کنند، همچنین خوش بینی و خودکارآمدی با افزایش انگیزش و عملکرد تحصیلی ارتباط دارد. رضایت از زندگی و شادکامی نیز با کاهش اضطراب و افسردگی همبسته اند. این نتایج نشان می دهد که تقویت مولفه های روانشناسی مثبت از طریق برنامه های آموزشی و مشاوره ای می تواند به ارتقای سازگاری روانی و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان منجر شود. بنابراین توجه به این ابعاد در سیاست گذاری های آموزشی و روان شناختی، مدارس گامی موثر در جهت پرورش نسل هایی سالمتر و توانمندتر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

روان شناسی ، مثبت ، سازگاری روانی ، تاب آوری دانش آموزان