چگونه توانستم ترس و استرس یسنا دانش آموز کلاس اول را برطرف کنم؟

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 24

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CFTP11_2400

تاریخ نمایه سازی: 22 شهریور 1404

چکیده مقاله:

ترس و استرس در سالهای ابتدایی ورود به مدرسه از جمله مسائلی است که می تواند فرآیند یادگیری، رشد اجتماعی و سلامت روانی کودکان را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد. کودکان کلاس اولی به دلیل ورود به محیطی جدید، جدا شدن از خانواده و قرار گرفتن در شرایط آموزشی رسمی ممکن است با اضطراب هایی مانند ترس از معلم، ترس از اشتباه، ناتوانی در برقراری ارتباط با همکلاسی ها یا نگرانی از ارزیابی تحصیلی مواجه شوند. در این اقدام پژوهشی با مشاهده ی نشانه های شدید ترس و اضطراب در یسنا، یکی از دانش آموزان کلاس اول بر آن شدم تا با بهره گیری از رویکردی علمی و در عین حال عاطفی و حمایتی، زمینه کاهش تدریجی اضطراب او را فراهم کنم. در آغاز با استفاده از روش های مشاهده هدفمند، گفت و گوهای غیر مستقیم، تعامل با والدین و بررسی علائم رفتاری، سطوح استرس و ترس یسنا مورد ارزیابی قرار گرفت. نشانه هایی چون امتناع از صحبت در کلاس، گریه های مکرر هنگام ورود به مدرسه، اضطراب هنگام انجام تکالیف و عدم تمایل به شرکت در فعالیت های گروهی حاکی از وجود اضطراب جدی بود. پس از تحلیل اولیه، مجموعه ای از راهکارهای تربیتی و روانشناختی از جمله ایجاد رابطه عاطفی امن با معلم، تشویق های کلامی و غیر کلامی، بهره گیری از بازی درمانی، ایفای نقش داستان درمانی، حضور تدریجی در فعالیت ها، الگودهی، اجتماعی و تعامل مثبت با والدین، به کار گرفته شد. این فرآیند با انعطاف پذیری، صبوری و حمایت مداوم همراه بود تا یسنا بتواند بدون فشار، آرام آرام با فضای مدرسه و تعامل با دیگران احساس راحتی کند. استفاده از فعالیت های مورد علاقه ی دانش آموز، سپردن مسئولیت های کوچک و ارائه ی بازخوردهای مثبت نیز در کاهش ترس و تقویت حس خودکارآمدی او موثر واقع شد. نتایج حاصل از این اقدام پژوهشی نشان داد که با مداخلات عاطفی - آموزشی دقیق می توان تاثیر چشمگیری بر کاهش ترس و استرس در کودکان ابتدایی گذاشت. در پایان، یسنا با آرامش بیشتری به مدرسه می آمد، در کلاس مشارکت فعال داشت و توانسته بود روابط موثری با همکلاسی ها و معلم برقرار کند. این تجربه نشان می دهد که نقش معلم در ایجاد محیطی امن، حمایت گر و همدلانه، برای سلامت روانی و رشد شخصیتی دانش آموزان به ویژه در سالهای پایه بسیار حیاتی و غیرقابل چشم پوشی است.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

فاطمه وزوانیان

اداره آموزش و پرورش منطقه سندرک