مقایسه اثر بخشی روشهای تدریس معکوس پروژه محور و کلاس محور بر انگیزش معلمان مقطع ابتدایی استان گلستان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر روشهای تدریس معکوس پروژه محور و سنتی بر انگیزش معلمان ابتدایی استان گلستان انجام شد. مطالعه به روش ترکیبی (کمی)کیفی) با نمونه ای شامل ۴۰۰ معلم و استفاده از پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده سیستماتیک اجرا گردید. نتایج نشان داد روش معکوس با میانگین ۴٫۲۵ بیشترین تاثیر را بر انگیزش معلمان داشته است. این روش منجر به ۴۵% افزایش رضایت شغلی و ۳۸% بهبود خودکارآمدی شد. روش پروژه محور با میانگین ۳٫۸۹ در رتبه دوم و روش سنتی با ۳٫۱۵ کمترین تاثیر را داشتند. ویژگی های فردی معلمان (سن، سابقه، جنسیت)، امکانات آموزشی و حمایت مدیریتی به عنوان عوامل کلیدی در موفقیت روشهای نوین شناسایی شدند. معلمان جوانتر تمایل بیشتری به روش معکوس نشان دادند (۷۵%) در حالی که معلمان با سابقه روش پروژه محور را ترجیح می دادند (۵۸%). یافته ها بر ضرورت بازنگری در برنامه های تربیت معلم، تامین زیرساخت های فنی و اجرای تدریجی روشهای نوین تاکید دارد. ترکیب هوشمندانه روش ها با توجه به شرایط بومی و ایجاد شبکه های یادگیری حرفه ای معلمان پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

روش تدریس معکوس ، انگیزش معلمان ، آموزش ابتدایی ، روشهای نوین تدریس ، استان گلستان