بررسی چگونگی استفاده از واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR) در آموزش

در مقاله حاضر که با روش توصیفی - تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است، قصد داریم به بررسی چگونگی استفاده از واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR) در آموزش بپردازیم. نتایج نشان داد که واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR) با فراهم کردن محیط های تعاملی، امکان آموزش تعاملی غنی تر و جذاب تر را فراهم می کنند که تاثیر قابل توجهی بر افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان دارد. استفاده از VR در آموزش های علمی و پزشکی امکان تمرین در شرایط شبیه سازی شده و کم خطر را فراهم می آورد، در حالی که AR با افزودن عناصر دیجیتال به محیط های واقعی، به معلمان و دانش آموزان کمک می کند تا مفاهیم سخت را بهتر درک و مشاهده کنند. پژوهش ها نشان می دهند که این فناوری ها توانایی افزایش مشارکت فعال و تسهیل یادگیری مفاهیم پیچیده را دارند و از این رو، قابلیت جایگزینی یا مکمل مناسبی برای روش های سنتی آموزش محسوب می شوند. به طور خاص، VR و AR در طیف گسترده ای از حوزه ها از آموزش تاریخ و هنر گرفته تا فناوری و مهندسی کاربرد یافته اند که نتایج مثبت در بهبود نتایج آموزشی و تقویت مهارت های عملی نشان می دهد. با توسعه دستگاه های ارزان تر و نرم افزارهای کاربرپسند، استفاده از این فناوری ها در آموزش عمومی و مدارس گسترش یافته است و نوید آینده ای تحول آفرین در حوزه آموزش را می دهد. در نتیجه، پذیرش و بهره گیری هوشمندانه از VR و AR می تواند تحول اساسی در نحوه آموزش و یادگیری ایجاد کند و مهارت های لازم برای مواجهه با چالش های فردا را در دانش آموزان تقویت کند.

کلیدواژه ها:

واقعیت مجازی (VR) ، واقعیت افزوده (AR) ، آموزش ، آموزش تعاملی