ساخت سامانهیهای آموزش کامپیوتری برای آموزش مهارتهای دیجیتال و فناوری های نوین در مدارس

تحولات فناورانه در دهه های اخیر موجب دگرگونی های گسترده ای در نظام های آموزشی جهان شده است. مدارس به عنوان نخستین بسترهای رسمی یادگیری، تحت تاثیر پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات، به ویژه سامانه های آموزش دیجیتال، به سمت آموزش هوشمند و دیجیتال محور حرکت کرده اند. هدف از این مقاله مروری بررسی روند توسعه سامانه های آموزش دیجیتال در مدارس ایران و تحلیل نقش فناوری های نوین در ارتقای مهارتهای دیجیتال دانش آموزان است. این مقاله با رویکرد کیفی و روش مرور نظام مند منابع علمی، نگاشته شده و داده ها و اطلاعات آن از پایگاه های علمی معتبر از جمله CIVILICA، نورمگز و سایر منابع داخلی در بازه زمانی ۱۳۷۷ تا ۱۴۰۳ گردآوری شده است. یافته های حاصل از مرور ۲۵ منبع نشان می دهد که فناوری هایی نظیر محتوای چندرسانه ای، کلاس های آنلاین، ابزارهای تعاملی، سامانه های مدیریت یادگیری (LMS)، واقعیت افزوده و اینترنت اشیاء، موجب افزایش انگیزه، مشارکت و اثربخشی یادگیری در بین دانش آموزان شده اند. همچنین تقویت مهارتهایی مانند سواد دیجیتال، تفکر انتقادی، یادگیری خودراهبر و کار گروهی از دیگر نتایج به کارگیری این سامانه هاست. در عین حال چالش هایی مانند کمبود زیرساخت ها، ضعف در مهارتهای فناوری معلمان و نبود برنامه ریزی کلان آموزشی نیز از موانع مهم در مسیر توسعه آموزش دیجیتال در مدارس به شمار می آید. این مطالعه پیشنهاد می دهد که توجه به توسعه حرفه ای معلمان، طراحی برنامه های درسی مبتنی بر فناوری و سرمایه گذاری در زیرساخت های فناورانه برای دستیابی به آموزش کارآمد و پایدار در عصر دیجیتال ضروری است.

کلیدواژه ها:

آموزش دیجیتال ، مدارس هوشمند ، فناوری نوین آموزشی ، سامانه های یادگیری الکترونیکی ، مهارتهای دیجیتال دانش آموزان ، فناوری اطلاعات و ارتباطات ، آموزش تعاملی