تاثیر هوش مصنوعی بر یادگیری هیجانی-شناختی و کنترل ذهنی دانش آموزان در محیطهای دیجیتال

در دهه های اخیر توسعه فناوری های هوش مصنوعی تحول عظیمی در نظام های آموزشی ایجاد کرده است، به ویژه در زمینه یادگیری هیجانی-شناختی و کنترل ذهنی دانش آموزان در محیط های دیجیتال. این پژوهش به بررسی تاثیر هوش مصنوعی بر فرآیندهای شناختی و هیجانی یادگیری می پردازد و نقش آن را در بهبود خودتنظیمی و کنترل ذهنی دانش آموزان تحلیل می کند. فناوری های هوشمند، آموزشی با ارائه بازخوردهای لحظه ای و شخصی سازی شده توانسته اند تجربه یادگیری را برای هر فرد متناسب با نیازها، توانمندی ها و وضعیت هیجانی وی بهینه کنند. این امر نه تنها باعث افزایش انگیزه و رضایت یادگیرندگان شده بلکه مهارت های مهمی مانند مدیریت استرس، خودآگاهی و خودکنترلی را در آنها تقویت نموده است. در عین حال استفاده از هوش مصنوعی در آموزش با چالش ها و موانعی نظیر حفظ حریم، خصوصی، نگرانی های روانی و کاهش تعاملات انسانی مواجه است که در صورت عدم مدیریت صحیح می تواند به پیامدهای منفی برای سلامت روانی دانش آموزان منجر شود. پژوهش حاضر ضمن بررسی این، ابعاد راهکارهایی جهت بهینه سازی استفاده از هوش مصنوعی در محیط های آموزشی ارائه می دهد تا مزایای فناوری به حداکثر و پیامدهای منفی به حداقل برسد. از جمله این راهکارها می توان به آموزش، معلمان حفظ امنیت داده ها، طراحی بازخوردهای سازگار با وضعیت هیجانی یادگیرنده و ترویج همکاری میان ذی نفعان اشاره کرد. در نهایت این مطالعه تاکید می کند که هوش مصنوعی اگر در چارچوب های اخلاقی، امنیتی و روان شناختی مناسب به کار گرفته شود، می تواند به عنوان یک عامل تسهیل کننده و توانمندساز در بهبود فرآیند یادگیری هیجانی-شناختی و کنترل ذهنی دانش آموزان نقش بسزایی ایفا کند و زمینه ساز تحولاتی پایدار و انسانی در آموزش دیجیتال باشد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یادگیری هیجانی شناختی ، کنترل ذهنی ، سلامت روانی ، فناوری آموزشی