روایت پژوهی : روایت من از مواجهه با دانش آموزی که به سختی با دیگران ارتباط برقرار میکرد و مسیر همراهی او در کلاس

یکی از مهمترین دغدغه های نظام تعلیم و تربیت پرورش مهارتهای ارتباطی و اجتماعی در دانش آموزان به ویژه در دوره ی ابتدایی است؛ چرا که ناتوانی در تعامل با دیگران میتواند پیامدهای روانی تحصیلی و اجتماعی گسترده ای به دنبال داشته باشد این پژوهش با رویکرد روایت پژوهی به تجربه ی آموزگاری پرداخته است که با دانش آموزی در کلاس دوم ابتدایی مواجه شد که به شدت از برقراری ارتباط با همسالان و مشارکت در فعالیتهای گروهی امتناع می.کرد پژوهشگر در قالب مشاهدات ،روزانه گفت و گو با خانواده ثبت وقایع کلاسی و اجرای مداخلات ،تدریجی فرایند تحول تدریجی رفتار اجتماعی این دانش آموز را مستند کرده است نتایج نشان داد که استفاده از استراتژیهایی مانند فعالیتهای غیر کلامی نقش دهی محدود، بهره گیری از گروه های همسالان همدل و ایجاد فضای امن روانی در کلاس، موجب افزایش تعامل پذیرش نقشهای ساده بروز واکنشهای مثبت و در نهایت مشارکت فعال تر دانش آموز در تعاملات کلاسی شد پاسخ به سه پرسش اصلی پژوهش این بود که (۱) چالش ارتباطی ناشی از انزوای درونی اضطراب و ضعف در مهارتهای اجتماعی بود، (۲) معلم با طراحی فعالیتهای هدفمند و تدریجی فضای رشد را فراهم ،کرد و ((۳) این فرایند منجر به ارتقای قابل توجه تعامل اجتماعی دانش آموز شد. این تجربه بیانگر آن است که با مداخلات انسانی پیوسته و مسئولانه میتوان به رشد اجتماعی و روانی دانش آموزان منزوی کمک کرد.

کلیدواژه ها:

روایت پژوهی ، مهارتهای اجتماعی ، تعامل در کلاس آموزش ابتدایی ، نقش معلم