نقش خوشبینی و خودکارآمدی هیجانی در حل مساله اجتماعی دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم

این پژوهش با هدف بررسی نقش خوشبینی و خودکارآمدی هیجانی در حل مساله اجتماعی دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر سندرک انجام شد. در این تحقیق از روش توصیفی همبستگی استفاده شده است. با توجه به رویکرد کمی این مطالعه، روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به همراه جدول مورگان به عنوان چارچوبی علمی برای تعیین حجم نمونه برگزیده شد. بر این اساس، حجم نمونه ای معادل ۲۰۰ نفر از جامعه آماری ۴۱۶ نفری محاسبه گردید. داده های مورد نظر با استفاده از پرسشنامههای استاندارد شامل فرم کوتاه پرسشنامه تجدیدنظر شده حل مسئله اجتماعی دزوریلا و همکاران ۲۰۰۲) پرسشنامه خودکارآمد هیجانی ،بورلی نیکولا، شات و دونالد (۲۰۰۸) و پرسشنامه خوشبینی استاندارد شده ( نجیب الله نوری مسعود جان بزرگی ۱۳۸۷) گردآوری و توسط نرم افزارspss نسخه ۲۶ تحلیل شد. نتایج حاصل نشان داد خوش بینی و خود کارآمدی هیجانی به صورت مثبت و معناداری با حل مساله اجتماعی رابطه دارند (۰.۰۰۱ > F) = ۷۳۵۶.۴۹۶p) همچنین خوشبینی باحل مساله اجتماعی به صورت مثبت و معنادار رابطه دارد ۰.۲۶۹ = ) (۰.۰۱ > p) بین خودکارآمدی هیجانی و حل مساله اجتماعی نیز به صورت مثبت و معنا داری رابطه وجود دارد > r = ۰.۹۵۰, p .(۰.۰۱

کلیدواژه ها:

خوشبینی خودکارآمدی هیجانی ، حل مساله اجتماعی ، دانش آموزان دختر