بررسی تاثیر سبکهای ارتباطی معلم بر سلامت روانی و خودپنداره دانش آموزان

زمینه و هدف در سالهای اخیر توجه به نقش روانشناختی معلم در فرآیند یاددهی- یادگیری افزایش یافته است. معلم نه تنها نقش آموزشی بلکه نقش تربیتی و هیجانی نیز در تعامل با دانش آموزان ایفا میکند پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبکهای ارتباطی معلم با سلامت روانی و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه انجام شد. روش این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر نام شهر] در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود که از میان آنها نمونه ای ۴۰۰ نفره با روش خوشهای چند مرحله ای انتخاب شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سبکهای ارتباطی معلم ولز) و راس (۱۹۹۸) پرسشنامه سلامت روان (۲۸-GHQ) پرسشنامه خودپنداره تحصیلی مارش (ASDQ) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شدند یافته ها: نتایج نشان داد که سبک ارتباطی حمایتی معلم رابطه معنادار منفی با علائم روانی و رابطه مثبت و قوی با خودپنداره تحصیلی دارد (۰.۰۱>p). در مقابل سبک سلطه گر و سهل گیر با کاهش سلامت روانی و خودپنداره همراه بود. همچنین، تحلیل رگرسیون نشان داد که سبکهای ارتباطی معلمان قادر به پیشبینی معنادار سلامت روانی (۴۱) و خودپنداره تحصیلی (۴۸) دانش آموزان هستند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش بر اهمیت آموزش سبکهای ارتباطی اثر بخش به معلمان تاکید دارد و میتواند راهنمایی برای سیاست گذاران آموزشی در بهبود سلامت روانی محیط مدرسه باشد.

کلیدواژه ها:

سبکهای ارتباطی معلم ، سلامت روانی ، خودپنداره تحصیلی ، رابطه معلم و دانش آموز ، آموزش متوسط