نقش خانواده و معلم در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف از نوشتار حاضر نگاهی بر نقش خانواده و مدرسه در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. در این مقاله ضمن ارائه تعاریفی از نظام خانواده به بررسی نقش این نظام اجتماعی مهم از طریق شیوههای تعامل والدین با فرزندان در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پرداخته. خانواده نخستین نهاد زندگی اجتماعی کودک است که در شکل گیری عادتها و اندیشههای اجتماعی کودک نقش بسیار مهمی دارد. در هر نظام آموزشی پیشرفت تحصیلی به عنوان مهمترین شاخص توفیق فعالیتهای علمی و آموزشی محسوب میشود. شناسایی متغیرهای پیشبین کارکرد تحصیلی از یکسو پیشگیری از پیامدهای شکست در مدرسه و پدیدآوری محیطی خوشایند برای یادگیری را افزایش میدهد و از سوی دیگر میتواند در دست یابی به روشهای مناسب و تکیه بر اولویتهای کاربردی کمک کننده باشد. بعد از خانواده عامل مهم دیگری که در تشکیل و پیشرفت تحصیلی دخالت دارد مدرسه است به طوری که میتوان آن را از این نظر در درجه دوم اهمیت قرار داد معلم ها همکلاسیها همبازیها و بالاخره محیط آموزشگاه چه به طور مستقیم و چه غیر مستقیم در رشد اجتماعی کودک موثر هستند و به همین دلیل که روانشناسان و علمای تعلیم و تربیت در مورد شخصیت و تعادل روانی معلم تاکید نموده اند همانطور که نگرش معلم و همکلاسیها نیز حائز اهمیت است. کودک که تا به حال خود را آنچنان می که پدر و مادرش او را می دیدند حالا خود را آنچنان میبیند که معلم و همکلاسیها و همسالان او را می بینند. من ایده آل کودک همان منی است که مورد قبول همسالان است این من ایده آل در دخترها و پسرها متفاوت است و مربوط به انتظارات اجتماعی میشود و این انتظارات در جوامع و ملتهای مختلف متفاوت است و بستگی به فرهنگ و آداب و رسوم هر جامعه دارد.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، مدارس ، خانواده ، دانش آموزان