باز تعریف نقش تربیت بدنی در مدارس تقویت مهارتهای اجتماعی به عنوان راهبرد پیشگیرانه از آسیبها

تربیت بدنی در نظامهای آموزشی معاصر دیگر صرفا به عنوان فعالیتی برای تقویت جسمانی دانش آموزان تلقی نمی شود، بلکه به مثابه ابزاری چند بعدی در راستای ارتقای سلامت روان، توسعه مهارتهای اجتماعی و پیشگیری از آسیبهای فردی و اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است. در سالهای اخیر نگاهی نوین به نقش تربیت بدنی در مدارس شکل گرفته که از چارچوب سنتی تمرینات بدنی صرف فراتر رفته و آن را به بستری موثر برای آموزش مهارتهایی چون همکاری، همدلی، احترام متقابل، حل مسئله و مسئولیت پذیری اجتماعی بدل ساخته است. مقاله حاضر با رویکردی مروری به بررسی و بازتعریف نقش تربیت بدنی به مثابه راهبردی پیشگیرانه از آسیبهای اجتماعی در میان دانش آموزان می پردازد و نشان می دهد که چگونه طراحی هدفمند محتوای درسی تربیت بدنی می تواند به ارتقای تاب آوری روانی، تقویت روابط اجتماعی سالم، پیشگیری از پرخاشگری و کاهش بروز رفتارهای پرخطر در مدارس منجر شود. یافته های مرور متون حاکی از آن است که ادغام برنامه های آموزش مهارتهای اجتماعی در بطن فعالیتهای حرکتی و ورزشی با افزایش مشارکت فعال و ایجاد احساس تعلق در دانش آموزان بستر مناسبی برای کاهش آسیب پذیری آنان فراهم می سازد. در پایان مقاله بر ضرورت طراحی سیاست های مدرسه محور و برنامه ریزی درسی نوین تاکید می کند که در آن تربیت بدنی به عنوان بازوی فرهنگی-اجتماعی نظام تعلیم و تربیت ایفای نقش کند، نه صرفا به عنوان فعالیتی جانبی یا فرعی.

کلیدواژه ها:

تربیت بدنی ، مهارتهای اجتماعی ، پیشگیری از آسیبهای اجتماعی ، مدارس ابتدایی ، تاب آوری