بررسی تاثیر مهارت حل مسئله و خلاقیت بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی

هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین مهارت حل مسئله، خلاقیت و خودکارآمدی تحصیلی در میان دانش آموزان دوره متوسطه است. در دنیای امروز که تغییرات سریع و پیچیده در تمام عرصه ها رخ می دهد، مهارت های حل مسئله و خلاقیت به عنوان عوامل کلیدی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی شناخته شده اند. در این راستا، خودکارآمدی تحصیلی نیز به عنوان یک عامل موثر در پیشرفت تحصیلی، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. خودکارآمدی تحصیلی به توانایی فرد برای موفقیت در محیط های آموزشی و حل مسائل تحصیلی اشاره دارد که می تواند تحت تاثیر مهارت های حل مسئله و خلاقیت قرار گیرد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرستان خرامه بود که در سال ۱۴۰۳ - ۱۴۰۴ تحصیل می کردند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد مهارت حل مسئله توسط هینر و پترسون (۱۹۸۲)، خلاقیت عابدی (۱۳۷۲) و خودکارآمدی تحصیلی توسط اون و فرانمن (۱۹۹۸) تدوین شده بود استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بی ن مهارت حل مسئله و خلاقیت با خودکارآمدی تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مهارت حل مسئله و خلاقیت به طور مشترک قادر به پیش بینی میزان خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان هستند. این یافته ها تاکید بر اهمیت تقویت مهارت های حل مسئله و خلاقیت در فرآیند آموزشی دارند و به ویژه نشان می دهند که توجه به این مهارت ها می تواند به ارتقاء خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان کمک کند. نتیجه گیری این تحقیق حاکی از آن است که پرورش مهارت های حل مسئله و خلاقیت می تواند به بهبود خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان کمک کرده و در نهایت موجب افزایش عملکرد تحصیلی آنها گردد. پیشنهاد می شود که معلمان و برنامه ریزان آموزشی، ضمن تاکید بر مهارت های حل مسئله و خلاقیت، برنامه هایی برای تقویت خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان طراحی کنند.

کلیدواژه ها:

بررسی رابطه مهارت حل مسئله ، خلاقیت دانش آموزان ، نقش واسطه گری خودکارآمدی تحصیلی