بررسی تاثیر رویکردهای خلاقانه تدریس در توسعه تفکر خلاق و توانمندیهای ابتکاری دانش آموزان

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر رویکردهای خلاقانه تدریس بر توسعه تفکر خلاق و توانمندیهای ابتکاری دانش آموزان است. دنیای پیچیده و پویای امروز نظامهای آموزشی موفق آنهایی هستند که بتوانند زمینه شکوفایی ظرفیتهای، فکری، ایده پردازی و نوآوری را در دانش آموزان فراهم کنند. در این راستا به کارگیری روشهای نوین و خلاقانه تدریس از جمله یادگیری مبتنی بر پروژه، بازیهای آموزشی، نقش آفرینی، داستان گویی، روش حل مسئله و استفاده از فناوریهای نوین آموزشی می تواند سهم بسزایی در رشد فکری و رفتاری فراگیران داشته باشد. این پژوهش با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از ابزارهایی مانند پرسشنامه استاندارد سنجش تفکر خلاق و مصاحبه نیمه ساختاریافته با معلمان و دانش آموزان انجام گرفت. نمونه ای از دانش آموزان مقطع متوسطه انتخاب شده و در معرض آموزش با رویکردهای خلاقانه قرار گرفتند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که این شیوه های تدریس موجب افزایش معنادار در میزان تفکر خلاق، ابتکار، انگیزه درونی و مشارکت فعال دانش آموزان در فرایند یادگیری شده اند. همچنین یافته ها بیانگر آن است که نقش معلم در طراحی محیط های یادگیری، غنی ساز، تسهیل گر و مشوق نقشی کلیدی در پرورش خلاقیت ایفا می کند. در مجموع، پژوهش حاضر بر ضرورت گنجاندن رویکردهای خلاقانه در نظام تعلیم و تربیت تاکید دارد و توصیه می کند که برنامه ریزان آموزشی با طراحی محتوا و سیاست هایی حمایتی، زمینه بروز و تقویت خلاقیت در محیط های آموزشی را فراهم می سازند.

کلیدواژه ها:

رویکردهای خلاقانه ، تدریس ، تفکر ، خلاق ، ابتکار ، آموزش نوین ، دانش آموزان