اثر بخشی مهارتهای مبتنی بر حل مسئله در تقویت مهارتهای اجتماعی و خودکار آمدی دانش آموزان با اختلال یادگیری

این پژوهش با هدف مطالعه اثر بخش مهارتهای مبتنی بر حل مسئله در تقویت مهارتهای اجتماعی و خودکارآمدی بر تاب آوری دانش آموزان با اختلال یادگیری انجام پذیرفت. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع شبه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر اهواز در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود. افراد نمونه ی مورد مطالعه ابتدایی مدارس شهر اهواز (۳۳) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند و از طریق پرسشنامه مهارتهای اجتماعی نوجوانان اینر بیکزن و فوستروا همچنین پرسشنامه تنظیم شناختی گرانسفکی و همکاران و پرسشنامه مهارتهای اجتماعی ماتسون استفاده شد. دادهها با روش تحلیل کواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که بین دو گروه در مولفه های مهارتهای اجتماعی و اختلال یادگیری تفاوت معناداری وجود است (۰/۰۰۱>P) نتایج نشان داد، تفاوت میانگین دو گروه در مولفه های مهارتهای اجتماعی دارد (۰/۰۰۱>P) با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که آموزش مهارتهای اجتماعی در افزایش به کارگیری بهبود مهارت اجتماعی ،مناسب اطمینان به خود و بالا بردن اعتماد به نفس و رابطه با همسالان موثر بوده است. این نتایج پیشنهادهای مهمی در جهت به کارگیری آموزش مهارت حل مسئله به عنوان یک روش کاربردی باعث بهبود روابط موثر اجتماعی در گروه آزمایش شده است با توجه به نتایج مثبتی مبتنی بر یافته ها میتوان گفت که آموزش مهارت حل مسئله به طور کلی میتواند منجر به تغییر و بهبودی روابط موثر اجتماعی در کودکان اختلال یادگیری گردد.

کلیدواژه ها:

مهارت حل مسئله ، مهارتهای اجتماعی ، اختلال یادگیری ، دانش آموزان ابتدایی