بررسی اثربخشی مبتنی بر شفقت ورزی بر بهزیستی روانشناختی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان شوش دانیال

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مبتنی بر شفقت ورزی بر افزایش بهزیستی روانشناختی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان شوش دانیال انجام گرفت. پژوهش از نظر ماهیت داده های جمع آوری شده، جزو مطالعات کمی، از حیث هدف جزو مطالعات کاربردی و از نظر شیوه یک مطالعه ی نیمه تجربی طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر شوش در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. به این منظور با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای در بین ۴۰ نفر از دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی اجرا شد که ۲۰ نفر از آنان به عنوان گروه کنترل و ۲۰ نفر دیگر گروه آزمایشی را تشکیل می دادند و از آن ها آزمون بهزیستی روانشناختی و اشتیاق تحصیلی گرفته شد. ابزار گردآوری داده ها دو پرسشنامه مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف: پرسشنامه استاندارد اشتیاق تحصیلی شافلی و همکاران ۲۰۰۲ و برنامه آموزشی شفقت به خود برگرفته از کتاب درمان متمرکز بر شفقت گیلبرت(۲۰۱۰) بود. در نهایت نمرات استخراج شده از پرسشنامه ها در نرم افزار SPSS وارد شده و مورد تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج تحلیل نشان داد که اجرای این برنامه آموزشی به طور معناداری باعث افزایش بهزیستی روانشناختی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان شد. لذا پیشنهاد می شود که با دعوت از روانشناسان و تشکیل کارگاه های آموزشی به مبتنی بر ورزی و تکنییک های افزایش اشتیاق تحصیلی پرداخت همچنین اطلاعات بیشتری در غالب بروشور، فیلم، مجله و... درباره تاثیرات آموزش مبتنی بر شفقت ورزی بر اشتیاق تحصیلی، جهت افزایش آگاهی معلمان، دانش آموزان، والدین و تولیدکنندگان، توزیع گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر شفقت ورزی ، بهزیستی روانشناختی ، اشتیاق تحصیلی