بررسی اثر بخشی آموزش خودتنظیمی هیجانی بر سازش اجتماعی و مسولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر زاهدان

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش خودتنظیمی هیجانی بر سازش اجتماعی و مسولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر زاهدان انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی است. این پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون می باشند. جامعه آماری تحقیق شامل دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر زاهدان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ است. نمونه این پژوهش شامل ۴۰ نفر از جامعه می باشد که از طریق نمونه گیری تصادفی ساده در گروه کنترل ۲۰ نفر و در گروه آزمایش ۲۰ نفر قرار می گیرند. ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه مسئولیت پذیری منیره کردلو (۱۳۹۷)، پرسشنامه استاندارد سنجش سازش اجتماعی (کالیفرنیا ۲۰۱۴) و برنامه آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل فرایند گروس (۲۰۱۸) استفاده شد. ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه ها به ترتیب ۸۹% و ۰.۶۹ بود. تحلیل داده های تحقیق که توسط نرم افزار SPSS۲۴ انجام پذیرفت، ابتدا به بررسی توصیفی داده های تحقیق پرداخته، ضمن بررسی فرض نرمالیتی توزیع متغیرها از طریق آزمون کلموگروف-اسمیرنوف، با استفاده از آزمون های تحلیل کواریانس یک و چندمتغیره به آزمون فرضیات تحقیق پرداخته شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که استفاده از آموزش خودتنظیمی هیجانی سازش اجتماعی و مسولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر زاهدان را افزایش می دهد. با توجه به یافته های تحقیق، پیشنهاد می شود آموزش خودتنظیمی هیجانی در کارگاه های آموزشی و تربیتی بیش از پیش مورد توجه معلمان، مربیان پرورشی و والدین قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش خود تنظیمی هیجانی ، سازش اجتماعی ، مسولیت پذیری اجتماعی