بررسی تمثیل دریا در مثنوی مولانا

بخش چشمگیری از ادب پربار فارسی، به ادبیات عرفانی اختصاص دارد. در ادبیات عرفانی نیز از تمثیل و انواع آن بسیار استفاده می شود. تمثیل و حکایات تمثیلی اغلب برگرفته از مباحث دین و اسطوره است و هدف آن در ادبیات عرفانی بیشتر انتقال مفاهیم اعتقادی، اخلاقی و عرفانی است تا بدین وسیله جذابیت بیشتری برای مخاطب ایجاد شود. در مثنوی مولانا نیز که یکی از مهمترین کتابها در زمینه ی ادبیات عرفانی می باشد از تمثیل بسیار استفاده شده است و حکایتهای زیادی در این کتاب وجود دارد که واژه ی دریا، از واژه های کلیدی آن به شمار می آید. در پژوهش حاضر به تحلیل واژه ی دریا در مثنوی مولانا پرداخته شده است و پژوهشگر واژه ی دریا را از سطح کاربرد زبانی تا سطح دلالت نمادین بررسی کرده و تصاویر و عناصر مرتبط با این واژه را بیان نموده است. در این پژوهش، واژه ی دریا در چهار بخش مورد بررسی قرار گرفته که شامل بررسی داستانهای تمثیلی اعم از فابل، اگزمپلوم و پارابل و بررسی حکایات تمثیلی رمزی و تصویر و جایگاه تصویر دریا و بررسی عناصر مرتبط با دریا می باشد.

کلیدواژه ها:

مولوی ، مثنوی ، تمثیل ، دریا