خودپنداره تحصیلی به عنوان پیش بینی کننده روانشناختی انگیزش درونی و فرآیندهای اجتماعی شناختی دانش آموز

خودپنداره تحصیلی به عنوان یکی از عوامل روانشناختی موثر بر انگیزش درونی و فرآیندهای اجتماعی شناختی دانش آموزان، نقش مهمی در تعیین کیفیت یادگیری و عملکرد تحصیلی ایفا می کند. این مقاله مروری با هدف بررسی جایگاه خودپنداره تحصیلی به عنوان پیش بینی کننده روان شناختی انگیزش درونی و فرآیندهای اجتماعی شناختی دانش آموزان تدوین شده است. در این مطالعه، ساختار خودپنداره تحصیلی، رابطه آن با انگیزش درونی و تاثیر متقابل فرآیندهای اجتماعی شناختی از جمله خودکارآمدی، بازخوردهای معلمان و تعاملات همسالان مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که خودپنداره تحصیلی، مثبت به طور مستقیم و غیرمستقیم، از طریق تقویت انگیزش درونی و فرآیندهای اجتماعی شناختی، عملکرد تحصیلی دانش آموزان را بهبود می بخشد. همچنین، حمایت محیط آموزشی و خانوادگی در شکل گیری و تقویت این سازه روانشناختی بسیار موثر است. یافته های این مقاله می تواند راهنمایی مهم برای معلمان، والدین و پژوهشگران در جهت طراحی مداخلات آموزشی و تربیتی برای ارتقای انگیزش و یادگیری دانش آموزان باشد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره تحصیلی ، انگیزش درونی ، فرآیندهای اجتماعی شناختی ، خودکارآمدی ، عملکرد تحصیلی ، حمایت آموزشی ، تعامل همسالان