بررسی رابطه سخت رویی و خودکارآمدی با سلامت روان در دانشجویان دانشگاه پیام نور بافت

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سخت رویی و خود کارآمدی با سلامت روان دانشجویان پیام نور مرکز بافت بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان پیام نور مرکز بافت در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ که تعداد ۲۵۸ به عنوان حجم نمونه با استفاده از نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه های سرسختی کوباسا(۱۹۸۲)، خودکارآمدی شرر و مادکس (۱۹۸۲) و سلامت روان-۲۸ GHQ، گلدبرگوهیلر (۱۹۷۹) بود. در این پژوهش از روشهای آماری و استنباطی استفاده شد. آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و در آمار استنباطی جهت تعیین همبستگی بین متغیرها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی و رگرسیون با نرم افزار spss انجام شد. براساس یافته ها نتایج نشان داد که بین سخت رویی با سلامت روان (۰.۰۰۰=r=۰.۴۰۹، p) و بین خودکارآمدی و سلامت روان (۰.۰۰۰=r=۰.۲۳۹ p) رابطه معناداری وجود دارد و همچنین ۱۶ درصد از پراکندگی متغیر سلامت روان توسط دو متغیر خودکارآمدی و سخت رویی توجیه می شود.

کلیدواژه ها:

سخت رویی ، خودکارآمدی ، سلامت روان ، دانشجویان