تاثیر آموزش بر پایهی گفتمان ریاضی بر مهارت تحلیل منطقی و ریاضی دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش بر پایهی گفتمان ریاضی بر مهارت تحلیل منطقی و ریاضی دانش آموزان بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر شاهین دژ در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. ۳۴ دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب و به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند ابزار پژوهش پرسشنامه ارزیابی مهارت تحلیل ریاضی و منطقی بود که بر اساس استانداردهای بین المللی طراحی شد و پایایی آن ۸۲/۰ به دست آمد برنامه طراحی شده در سه مرحله، اقدام کاوش و بحث و خلاصه، سازی با بهره گیری از راهبردهای ده گانه تسهیل بحث های کلاسی سیریلو طی ۱۰ جلسه برای گروه آزمایشی اجرا شد نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که مهارت تحلیل منطقی و ریاضی و همچنین استدلال استنتاجی دانش آموزان گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافته است. ضریب همبستگی اسپیرمن حاکی از وجود رابطه معنادار بین توانایی استدلال استنتاجی و استدلال استقرایی دانش آموزان در هر دو گروه آزمایشی و کنترل بود به گونه ای که با تقویت توانایی استدلال استنتاجی و آگاهی از محدودیتهای استدلالهای استقرایی دانش آموزان کمتر از استدلال استقرایی در فرآیند دلیل آوری استفاده کردند.

کلیدواژه ها:

آموزش بر پایهی گفتمان ، ریاضی ، مهارت تحلیل منطقی و ریاضی ، استدلال ، استنتاجی ، استدلال استقرایی