استفاده از متاورس و واقعیت مجازی (VR) در محیطهای آموزشی

با پیشرفت روزافزون فناوریهای نوین نظامهای آموزشی نیز به سوی بهره گیری از ابزارهای دیجیتال و تعاملی سوق یافته اند. از جمله فناوریهای نوظهور که توانسته اند نقش قابل توجهی در تحول فرآیندهای آموزشی ایفا کنند میتوان به متاورس (Metaverse) واقعیت مجازی Virtual Reality - VR اشاره کرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش و تاثیر استفاده از این دو فناوری در محیطهای آموزشی انجام شده است. روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و از یافتههای نظری و تجربی منابع معتبر بهره گرفته شده است. نتایج بررسیها نشان میدهد که محیطهای مبتنی بر واقعیت مجازی و متاورس با ایجاد فضاهایی سه بعدی، تعاملی و شبیه سازی شده موجب افزایش انگیزه ،یادگیری مشارکت فعال ،فراگیران درک بهتر مفاهیم پیچیده رشد مهارتهای فردی و اجتماعی و یادگیری عمیق و پایدار میشوند همچنین این فناوریها فرصت تجربه یادگیری در شرایط غیر ممکن یا خطرناک را بدون آسیب پذیری فیزیکی فراهم میکنند. با این حال چالشهایی نظیر هزینه بالای تجهیزات نیاز به زیرساختهای فنی آموزش کاربران و نگرانیهای اخلاقی و امنیتی از موانع استفاده گسترده و پایدار از این فناوریها به شمار میروند. در نهایت نتایج حاکی از آن است که بهره گیری ،هدفمند آگاهانه و برنامه ریزی شده از متاورس و واقعیت مجازی میتواند گامی موثر در راستای ارتقای کیفیت آموزش و آمادگی دانش آموزان برای زندگی در دنیای دیجیتال آینده باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش نوین ، واقعیت مجازی ، متاورس ، یادگیری تعاملی ، فناوریهای آموزشی ، محیط یادگیری سه بعدی