عدالت اجتماعی ، آموزشی و تربیتی در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و راهکارهای اجرایی آن

عدالت اجتماعی آموزشی و تربیتی از ارکان اساسی نظام تعلیم و تربیت محسوب می شوند که در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش به طور ویژه مورد تاکید قرار گرفته اند. این پژوهش با رویکرد تحلیلی مفهوم عدالت اجتماعی را به عنوان زیربنای عدالت آموزشی و تربیتی بررسی کرده و چالش های پیش روی آن را در نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران تحلیل می کند. یافته ها نشان می دهند که طبقاتی شدن، آموزش توزیع نابرابر امکانات، ضعف سیاست گذاری، کمبود منابع مالی و نبود نظام هدایت تحصیلی موثر، از مهمترین موانع تحقق عدالت اجتماعی هستند که بر عدالت آموزشی نیز تاثیرگذارند. در ادامه، عدالت آموزشی به عنوان ابزاری برای کاهش نابرابری ها شده و نقش آن در تامین فرصت های برابر برای تمامی دانش آموزان تحلیل گردیده است. عدالت تربیتی نیز در دو بعد کمی و کیفی مورد توجه قرار گرفته که بعد کمی بر دسترسی عمومی به آموزش با کیفیت و بعد کیفی بر توجه به تفاوت های فردی، فرهنگی و جغرافیایی تاکید دارد. در نهایت، راهکارهای پیشنهادی این مقاله شامل بازنگری در سیاست های تخصیص منابع، مشارکت معلمان در تصمیم گیری های کلان، توسعه زیرساخت های آموزشی و ایجاد نظام ارزیابی کارآمد ارائه شده است. نتایج این پژوهش می تواند به عنوان چارچوبی نظری برای سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزشی در راستای ارتقای عدالت اجتماعی آموزشی و تربیتی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، عدالت اجتماعی ، عدالت تربیتی ، سند تحول بنیادین