تحلیل نقش آموزش محیط زیستی در تغییر نگرش و رفتار دانش آموزان نسبت به پایداری

در دهه های اخیر چالش های زیست محیطی نظیر تغییرات اقلیمی، آلودگی منابع طبیعی، نابودی تنوع زیستی و افزایش تولید پسماند، ضرورت بازنگری در شیوه های تربیت نسلی آگاه و مسئول را دوچندان کرده است. آموزش محیط زیستی به عنوان یکی از موثرترین ابزارهای تغییر در دانش، نگرش و رفتار نسل، آینده نقشی کلیدی در جهتگیری به سوی توسعه پایدار ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف تحلیل نقش آموزش محیط زیستی در تغییر نگرش و رفتار دانش آموزان به شیوه مروری انجام شده است. داده ها و منابع مورد بررسی، از طریق جستجو در پایگاه های اطلاعات علمی فارسی نظیر SID، CIVILICA، نورمگز و پایگاه های دانشگاهی در بازه زمانی ۱۳۸۶ تا ۱۴۰۳ گردآوری و تحلیل گردید. یافته ها نشان می دهد که آموزش محیط زیستی موجب افزایش آگاهی، ارتقای نگرش مثبت و اصلاح رفتارهای زیست محیطی دانش آموزان در زمینه هایی همچون مدیریت پسماند، مصرف بهینه انرژی و حفاظت از منابع طبیعی می شود. همچنین نتایج پژوهش ها بیانگر آن است که استفاده از روش های فعال و مشارکتی مانند پروژه محور، بازدیدهای میدانی و آموزش گروهی، اثربخشی آموزش ها را به طور معناداری افزایش می دهد. علاوه بر این، نقش کلیدی معلمان و مربیان آموزش دیده در تسهیل فرآیند یادگیری محیط زیستی مورد تاکید قرار گرفته است. در نهایت، برای کاهش شکاف میان نگرش و رفتار زیست محیطی، تقویت زیرساخت های فرهنگی، برنامه ریزی هدفمند و ارزیابی مداوم برنامه های آموزشی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش محیط زیست ، نگرش زیست محیطی ، رفتار زیست محیطی ، توسعه پایدار ، دانش آموزان ، آموزش مشارکتی ، یادگیری فعال