چگونه توانستم با به کارگیری روشهای نوین ارزشیابی و فعالیتهای گروهی اضطراب و اجتناب امتحان دانش آموزان دبیرستانی را کاهش دهم؟

اضطراب امتحان یکی از عوامل بازدارنده در فرایند یادگیری دانش آموزان به ویژه در دوره ابتدایی است که می تواند پیامدهایی چون افت تحصیلی، کاهش اعتماد به نفس و کناره گیری از فعالیتهای آموزشی را به دنبال داشته باشد. مشاهده علائم اضطراب شدید در یکی از دانش آموزان پایه پنجم پژوهشگر را بر آن داشت تا با اجرای یک اقدام پژوهی کاربردی راهکاری عملی برای کاهش این مشکل ارائه دهد. در پاسخ به این پرسش که چه بود؟، وضعیت اولیه دانش آموز از نظر رفتاری، تحصیلی و روانی مورد بررسی قرار گرفت و میزان اضطراب او با ابزار مشخص و قابل سنجش ثبت شد. در پاسخ به پرسش چه کردم؟ با طراحی و اجرای بسته ای از راهکارهای مداخله ای شامل بازیهای آموزشی، گفت وگوهای آزاد، جلسات مشاوره فردی، همکاری با اولیا، ارزیابی توصیفی و خودارزیابی، بهبود فضای روانی دانش آموز هدف گرفته شد. همچنین از نظرات مشاور، مدرسه، مدیریت و معاون آموزشی در مراحل مختلف بهره گرفته شد. در نهایت، در پاسخ به چه شد؟، یافته ها حاکی از کاهش چشمگیر علائم اضطراب، افزایش مشارکت فعال در کلاس و ارتقای عملکرد تحصیلی بود. نظرات والدین، همکلاسی ها، معلم، راهنما و مشاور نیز این تغییرات مثبت را تایید کردند. این پژوهش نشان داد که با رویکردی انسانی، مشارکتی و چند بعدی می توان اضطراب امتحان را کاهش داد و اعتماد به نفس را در دانش آموزان تقویت کرد.

کلیدواژه ها:

اضطراب امتحان ، ارزشیابی توصیفی ، آموزش مشارکتی ، مشاوره مدرسه ، خودارزیابی