اثر بخشی روان درمانگری آموزش مبتنی بر کیفیت زندگی با جهت گیری اسلامی بر کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی در زنان سرپرست خانوار شهر بلداجی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی روان درمانگری آموزش مبتنی بر کیفیت زندگی با جهت گیری اسلامی بر کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی در زنان سرپرست خانوار شهر بلداجی انجام شد. برای این منظور از جامعه آماری این پژوهش که شامل زنان سرپرست خانوار شهر بلداجی بود ۴۰ نفر به صورت خوشه ای انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۸) و پرسشنامه سرسختی روانشناختی لانگ و گولت (۱۹۹۸) بر روی دو گروه اجرا شد و سپس گروه آزمایش تحت دوره آموزش روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی با جهت گیری اسلامی (برگرفته از پژوهش شفیعی خوزانی و همکاران (۱۳۹۵)) قرار گرفتند. تعداد جلسات برای درمان این افراد در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تنظیم شد و پس از پایان دوره آموزشی، هر دو گروه آزمایش و کنترل مجددا پرسشنامه های پژوهش را تکمیل نمودند. در نهایت، اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که برنامه ی آموزش کیفیت زندگی با جهت گیری اسلامی در افزایش کیفیت زندگی (p = ۰.۰۰۱، F = ۱۵.۳۹) و سرسختی روانشناختی (p = ۰.۰۰۱، F = ۲۵.۴۱) تاثیرگذار بوده است. همچنین، سایر نتایج اثربخشی آموزش کیفیت زندگی با جهت گیری اسلامی را بر ابعاد کیفیت زندگی، سلامت جسمانی، سلامت روان، روابط اجتماعی و سلامت (محیط و مولفه های سرسختی، تعهد، کنترل و مبارزه جویی) تایید کرد. یافته های این پژوهش می تواند منجر به پیامدهای مثبتی در جهت کاربرد مداخلات ارتقاء کیفیت زندگی اسلامی برای زنان سرپرست خانوار گردد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، سرسختی روانشناختی ، زنان سرپرست خانوار