فهم تجربه زیسته نگرانی از داوری شدن توسط هم خوابگاهی ها

این مقاله به بررسی تجربیات زیسته ترس از داوری اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه فرهنگیان، به ویژه در محیط خوابگاه ها با استفاده از روش کیفی پدیدار شناسانه می پردازد. پژوهش حاضر از نوع کیفی تفسیری است و با رویکرد تحلیل مضمون انجام شده است با انجام مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۵ دانشجو پژوهش حاضر به شناسایی عوامل موثر بر احساسات و رفتارهای دانشجویان نسبت به قضاوتهای اجتماعی هم خوابگاهیها پرداخت. یافتهها نشان میدهد که ترس از داوری اجتماعی به طور قابل توجهی بر اعتماد به نفس، احساس تعلق و هویت اجتماعی دانشجویان تاثیر منفی می گذارد. همچنین دانشجویان در مواجهه با قضاوتهای منفی احساس انزوا و تنهایی میکنند و این تجربه ها ممکن است به بروز مشکلات روانی منجر شود. در کنار این تجربههای منفی یافتهها به وجود تجربیات مثبت و حمایتی از سوی هم خوابگاهیها نیز اشاره دارند که میتواند به بهبود روحیه و اعتماد به نفس دانشجویان کمک کند. پژوهش به اهمیت ایجاد محیطهای حمایتی و فعال سازی برنامههای آموزشی به منظور کاهش تاثیرات منفی داوری اجتماعی و ارتقاء کیفیت زندگی دانشجویی تاکید میکند و به ارائه پیشنهاداتی برای تحقیقات آینده در این زمینه میپردازد.

کلیدواژه ها:

داوری ، اجتماعی ، ترس دانشجویان ، دانشگاه فرهنگیان ، محیط ، خوابگاهی ، حمایت اجتماعی