دستگیر همکارانم، باشم نه مچگیر؛ رویکردی حمایتی در مدیریت مدرسه ابتدایی

در دنیای آموزشی جوهره موفقیت در ایجاد یک محیط همدل و همکاری محور نهفته است. به عنوان مدیر مدرسه دخترانه مرحوم میرحسنی واقع در ناحیه یک ارومیه با ۷۰۰ دانش آموز و ۳۰ همکار طی ۵ سال گذشته به وضوح دیده ام که چگونه میتوان با اتخاذ رویکردی حمایتی تاثیرات مثبتی بر کارکرد تیم آموزشی و کیفیت آموزش گذاشت. موضوع این روایت پژوهی به بررسی تجارب من در این راستا میپردازد؛ رویکردی که بر اساس گفتار میخواهم دستگیر همکارانم باشم، نه مچگیر آنان قرار دارد. در ابتدا، باید به تعریف دو واژه کلیدی در این روایت بپردازم. مچگیری در ادبیات مدیریتی به رفتارهایی اشاره دارد که فرد در تلاش است تا اشتباهات و ضعفهای همکاران را شناسایی کرده و آنها را نقد کند. این نوع نگرش معمولا به ایجاد حس بی اعتمادی و تنش در محیط کار منجر میشود. از سوی دیگر، دستگیری به معنای توجه به نقاط قوت و ضعف همکاران و تلاش برای کمک به آنها در جهت بهبود عملکرد است. این رویکرد از ارائه بازخورد سازنده، آموزش و حمایت حرفه ای نشات می گیرد و هدف اصلی آن کمک به رشد و پیشرفت فردی است.

کلیدواژه ها:

همکاری ، فرهنگ حمایتی ، کیفیت آموزشی ، قضاوت مثبت ، پیشرفت تحصیلی