بررسی رابطه بین سبکهای مدیریت کلاس درس با سرزندگی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

دانشگاه مهرگان مدیریت کلاس درس یکی از مهمترین مسائل در موقعیتهای یاددهی یادگیری و درواقع یکی از معیارهای تحقق تدریس اثربخش است. مدرسان و مربیان تا زمانی که نتوانند کلاس درس خود را به درستی سازماندهی و مدیریت، نمایند قادر نیستند توجه و تمرکز خود را به فرایند یاددهی-یادگیری معطوف نموده و یک محیط و جو مساعد برای یادگیری به وجود آورند. مدیریت کلاس درس را می توان در اصطلاح چتر گسترده ای بکار برد که تلاشهای مدرس را برای کنترل فعالیتهای کلاس درس به مانند یادگیری، تعامل اجتماعی و رفتار فراگیر توصیف می نماید. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. از لحاظ نوع داده ها جز پژوهشهای کمی به دلیل اینکه جمع آوری داده های این تحقیق از طریق پرسشنامه بوده و بر مبنای اعداد می باشد و همچنین یکی از اهداف انجام این پژوهش تعمیم نتایج بود محقق به دنبال عینیت بخشیدن به آنها به صورت کمی و عددی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سنندج تشکیل داد که ۱۱۰ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سبکهای مدیریت کلاسی مارتین و همکاران (۲۰۰۸) و از پرسشنامه سرزندگی تحصیلی آندرو مارتین و هربرت مارش (۲۰۰۸) استفاده شد و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد به ترتیب ۰/۸۰ و ۰/۸۸ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از اساتید و متخصصان تایید گردید جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری از شاخصهای آمار توصیفی میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی کولموگرف اسمیرونوف، ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد نتایج نشان داد میزان ضریب همبستگی پیرسون مدیریت کلاس درس با سرزندگی تحصیلی دانش آموزان (۲۰/۷۳۲) مقدار قوی و مثبت و دارای جهت مستقیم می باشد یعنی با افزایش سبکهای مدیریت کلاس درس، سرزندگی تحصیلی دانش آموزان افزایش می یابد و بلعکس