بررسی رابطه بین هوش معنوی با مسئولیت پذیری دانش آموزان ابتدایی

در دنیای پیچیده و پرشتاب، امروز توسعه جامع و همه جانبه کودکان فراتر از صرفا مهارتهای شناختی و تحصیلی است. در کنار پرورش هوشهای شناختی و هیجانی بعد هوش معنوی به عنوان یک عامل کلیدی در شکل گیری شخصیت و رفتار مطلوب، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. هوش معنوی به عنوان توانایی یافتن معنا و هدف در زندگی، تجربه آرامش درونی و جهت گیری بر اساس ارزشهای اخلاقی و انسانی، نقش محوری در نحوه تعامل فرد با خود، دیگران و محیط پیرامونش ایفا می کند. یکی از مهمترین خصیصه هایی که جامعه و نظام آموزشی در پی تقویت آن در نسلهای آینده هستند، مسئولیت پذیری است. مسئولیت پذیری، نه تنها به معنای انجام وظایف و تکالیف محوله است، بلکه شامل درک پیامدهای اعمال، پذیرش نقش در گروه و جامعه و تعهد به اصول اخلاقی و اجتماعی می شود. این ویژگی، سنگ بنای یک شهروند فعال و موثر در جامعه دموکراتیک است. یکی از مسائل تربیت که در عملکرد روحیه افراد نقش تعیین کننده ای دارد، اصل مسئولیت پذیری است. مسئولیت پذیری بیانگر نوعی نگرش و مهارت است که مانند هر نوع

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، مسئولیت پذیری ، دانش آموزان ، مدارس