بررسی رابطه ی بین احساس تنهایی و همدلی بر پرخاشگری در دانشجویان دانشگاه پیام نور یاسوج

هدف از این پژوهشی بررسی رابطه ی بین احساس تنهایی با همدلی و پرخاشگری در دانشجویان دانشگاه پیام نور یاسوج است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شناسی در زمره پژوهشهای توصیفی-پیمایشی باشد که به می صورت مقطعی صورت گرفته. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی دانشجویان دانشگاه پیام نور شهر یاسوج در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ می باشد که بر اساس آمار بدست آمده ۱۸۴۲ نفر می باشند که با استفاده از فرمول کوکران ۳۱۸ نفر بدست آمد. روش نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای است در این پژوهش از ۳ پرسشنامه استاندارد(پرسش نامه ی احساس تنهایی (UCLA)، پرسشنامه همدلی دیویس هنجاریابی توسط صفاری نیا و ملکان (۱۳۹۷)، پرسش نامه ی پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)) استفاده گردید. پایایی آزمون آلفای کرونباخ برای هر سه پرسشنامه بالای ۰/۷ محاسبه و با توجه به استاندارد بودن ابزار پژوهش روایی صوری تایید شد. تجزیه و تحلیل به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون صورت گرفت نتایج نشان داد بین احساس تنهایی با همدلی و پرخاشگری رابطه ی معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد بین دغدغه همدلانه، دیدگاه گرایی، آشفتگی شخصی نیز با پرخاشگری رابطه معناداری مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، احساس تنهایی ، همدلی ، دانشجویان ، دانشگاه پیام نور ، یاسوج