پیش بینی سازگاری زناشویی و رضایت زناشویی براساس الگوهای رفتاری و صفات شخصیتی زوجین

مطالعه حاضر به منظور بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی و ویژگیهای شخصیتی با سازگاری زناشویی و رضایت زناشویی بر روی زوجین شهر میاندوآب انجام شد. پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است و نمونه به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از بین والدین دانش آموزان مدارس دولتی دخترانه انتخاب شد. با استفاده از فرمول کوکران تعداد نمونه ۱۷۲ نفر بدست آمد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های سازگاری زناشویی لاک-والاس، رضایت زناشویی انریچ، الگوهای ارتباطی (CPQ) و پرسشنامه ۶۰ سوالی نئو استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش رگرسیون چند متغیره و معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج رگرسیون چند متغیریه نشان داد که از بین سه الگوی ارتباطی، ارتباط سازنده متقابل و ارتباط اجتنابی و از بین ویژگیهای شخصیتی، روان رنجوری قادر به پیش بینی سازگاری زناشویی بوده و همچنین الگوی ارتباطی، سازنده متقابل، ارتباط اجتناب متقابل و ویژگیهای شخصیتی، روان رنجوری و توافق پذیری قادر به پیش بینی رضایت زناشویی هستند. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که سازگاری زناشویی توسط متغیرهای ارتباط سازنده، ارتباط اجتنابی و روان رنجوری تبیین می شود و رضایت زناشویی توسط متغیرهای ارتباط سازنده، ارتباط توقع-کناره گیری، ارتباط اجتنابی و توافق پذیری تبیین می شود و روان رنجوری هم قادر به پیش بینی هر سه الگوی ارتباطی است.

کلیدواژه ها:

سازگاری ، زناشویی ، رضایت زناشویی ، الگوهای ، رفتاری ، صفات شخصیتی ، زوجین