بررسی تطبیقی الگوهای سنتی ایرانی و مدرن در دوخت پوشاک مجلسی

پوشاک به عنوان یکی از جلوه های مهم فرهنگ و هویت ملی نقش بسزایی در بازتاب نگرش ها، باورها و زیبایی شناسی جوامع دارد. در ایران الگوهای سنتی دوخت پوشاک از دیرباز نشانگر ذوق، هنری، اقلیم، آداب و رسوم و ویژگی های اجتماعی مردم بوده اند. با ورود مدرنیته و تغییر سبک زندگی، طراحی و دوخت پوشاک مجلسی نیز دچار تحول شده و الگوهای مدرن با تاثیر از فرهنگ جهانی و گرایش های معاصر جایگاه ویژه ای یافته اند. این مقاله با رویکردی تطبیقی به بررسی، ساختار، فرم، تزئینات، نوع پارچه و شیوه دوخت در الگوهای سنتی ایرانی و مدرن در پوشاک مجلسی می پردازد و نقاط اشتراک، افتراق و امکان تلفیق آنها را مورد تحلیل قرار می دهد. یافته ها نشان می دهند که اگرچه پوشاک مدرن بر راحتی، سادگی و فرم های مینیمال تاکید دارد، اما الگوهای سنتی همچنان ظرفیت بالایی برای بازآفرینی در چارچوب طراحی نوآورانه دارند. نتیجه گیری مقاله بر آن است که تلفیق هوشمندانه الگوهای سنتی با عناصر مدرن می تواند به غنای طراحی پوشاک مجلسی معاصر کمک کند و هویتی متمایز و اصیل خلق نماید.

کلیدواژه ها:

پوشاک مجلسی ، الگوهای سنتی ایرانی ، طراحی مدرن ، دوخت لباس ، تطبیق فرهنگی ، هنر پوشاک