رابطه سبک مدیریت کلاس درس و انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در یادگیری درس ریاضی مدارس شهر ساری

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک مدیریت کلاس درس با انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در یادگیری درس ریاضی مدارس شهر ساری بود. این پژوهش به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام پذیرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع ششم ابتدایی شهر ساری به تعداد ۲۴۲۹ بودند. تعداد نمونه براساس جدول کرجسی مورگان با توجه به مشخص بودن جنسیت و مقطع جامعه آماری نمونه به صورت تصادفی خوشه ای از میان مدارس ابتدایی دولتی دخترانه ۳۳۱ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. پرسشنامه های استاندارد مدیریت کلاس کوشان (۱۳۹۳)، انگیزه تحصیلی ژادانو و همکاران (۲۰۲۲) و پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۴) ابزار مورد استفاده در این تحقیق بوده است. روایی این پرسشنامه به صورت محتوایی مورد تایید قرار گرفته است. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۰.۹۷، ۰.۹۵، ۰.۹۲ بالاتر از ۰.۷۰ محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار توصیفی از جدول و نمودار فراوانی، درصد فراوانی و میانگین داده و در بخش آمار استنباطی آزمون کلموگروف-اسمیرنف-K)S برای سنجش نرمال بودن داده ها و ضریب همبستگی و معادلات ساختاری توسط از نرم افزار ۲۲ SPSS و Smart PLS در سطح اطمینان ۹۵ بررسی گردید. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد سبک مدیریت کلاس با انگیزه تحصیلی دانش آموزان در یادگیری درس ریاضی رابطه دارد. سبک مدیریت کلاس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در یادگیری درس ریاضی رابطه دارد. ابعاد سبک مدیریت کلاس درس با انگیزه تحصیلی دانش آموزان در یادگیری درس ریاضی رابطه دارد. ابعاد سبک مدیریت کلاس درس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در یادگیری درس ریاضی رابطه دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت کلاس درس ، انگیزه تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی