نقش حمایت اجتماعی در پیش بینی و کنترل علایم اضطراب ناشی از ترومای جنگ

این پژوهش با هدف بررسی نقش حمایت اجتماعی در پیشبینی و کنترل علایم اضطراب ناشی از ترومای جنگ در جامعه ایران انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی شهروندان ایرانی بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه آنلاین جمع آوری گردید و در نهایت ۸۵۰ شرکت کننده به ابزارهای سنجش حمایت اجتماعی (MSPSS و علایم اضطراب مرتبط با تروما (مقیاس IES-R) پاسخ دادند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد حمایت اجتماعی پیشبین معنیدار کاهش علایم اضطراب است (۰۱/۰ > p). به ویژه حمایت عاطفی و ابزاری بیشترین تاثیر را در تعدیل واکنشهای اضطرابی داشتند همچنین مشخص شد افرادی با سطوح بالاتر حمایت خانوادگی و شبکه اجتماعی، علایم اجتناب و بیش انگیختگی کمتری تجربه میکنند این یافته ها بر اهمیت تقویت شبکه های حمایتی به عنوان مکانیسمی محافظتی در برابر پیامدهای روان شناختی تروما تاکید میکند. مطالعه حاضر با تایید نقش کاهنده حمایت اجتماعی لزوم طراحی مداخلات جامعه محور برای تسهیل دسترسی به منابع حمایتی در گروه های در معرض ترومای جنگ را پیشنهاد میدهد. محدودیت اصلی، روش نمونه گیری در دسترس و تمرکز بر کاربران اینترنت بود که تعمیم پذیری یافته ها را محدود میسازد.

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ، اضطراب ناشی از تروما ، ترومای جنگ ، مداخلات جامعه محور