بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر باورهای فراشناختی و خشنودی شغلی کارمندان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر باورهای فراشناختی و خشنودی شغلی کارمندان بنیاد شهید اصفهان بود. روش پژوهش کمی و از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش نیمه آزمایشی به شیوه پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد نظر شامل تمامی کارمندان بنیاد شهید اصفهان که در سال ۱۴۰۴-۱۴۰۳ مشغول اشتغال می باشند بود. روش نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. بدین ترتیب تعداد ۳۰ نفر از کارمندان انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام ۱۵) (نفر) جایگزین شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه های باورهای فراشناختی آدرین ولز (۱۹۹۷) و خشنودی شغلی ویس و همکاران (۱۹۶۷) جمع آوری شد. پس از اجرای پرسشنامه ها گروه آزمایش در هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای هفته ای دوبار به مدت یک ماه مورد آموزش مهارتهای مثبت اندیشی که برگرفته از سلیگمن (۲۰۱۵) بود قرار گرفت. برای آزمون فرضیه ها از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر باورهای فراشناختی (۳۲۰,۱۵۴-F و ۰,۰۰۵>P) و خشنودی شغلی (۲۶۰,۱۲۳ و ۰,۰۰۵>P کارمندان معنادار بوده است. فلذا طبق یافته های این پژوهش می توان گفت که آموزش مهارتهای مثبت اندیشی ابزاری مناسب برای افزایش راهبردهای فراشناختی و خشنودی شغلی کارمندان بنیاد شهید اصفهان می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارتهای مثبت اندیشی ، باورهای فراشناختی ، خشنودی شغلی ، کارمندان ، بنیاد شهید اصفهان