تاثیر انتظارات و روش های تدریس بر عدم امنیت پرسشگری در دانش آموزان

موانع شکل گیری پرسش های دانش آموزان، پیچیدگی های فراوانی را در حل خود نهفته دارند. این موانع، از مولفه های اساسی بر شناخت های کنجکاوی است و مانع از پرواز اطلاعات پرسنده می شود. معلمان در ایجاد حس عدم امنیت برای پرسشگری دانش آموزان نقش دارند. یکی از این شاخصه های کنجکاوی صرفا فراگیری اطلاعات و تکرار آن ها باشد و در مقابل، پرسش نوعی خطا با تخطی از مسیر آموزشی بیندیشد. اگر زمینه برای پرسشگری نابود می شود. چنین معلمانی گاه به طور مستقیم و گاه با القای ضمنی، پیامی که دانش آموز می تواند عامل بازدارنده باشد. این امور، در نهایت منجر به حس ناامنی در دانش آموز شده و از راز کنجکاوی باز می دارد. در ساختار تدریس می تواند موجب می شوند که دانش آموزان در فرایند تفکر و پرسشگری دچار عدم تمرکز و به تکرار مطالب اکتفا کنند. در این محیط، پرسش نه تنها راهی برای فهم عمیق تر، بلکه دلیلی برای دست دادن تمرکز و انحراف از مسیر مشخص شده تلقی می شود. این تجربه، محیطی برای احساس ناامنی و عدم اطمینان در دانش آموزان ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، کنجکاوی ، فرهنگ کلاسی ، عدم امنیت دانش آموزان