نقش فراگیر ادب در منظومه قرآنی و نگاهی به ابعاد اجتماعی و سیاسی

پیوند میان ادب و باورهای درونی، در قرآن، صرفا به عرصه روابط فردی محدود نمی شود، بلکه به وضوح در ابعاد اجتماعی و سیاسی نیز به آن اشاره شده است. در واقع، ادب حقیقی، به مثابه ریشه ای استوار برای جامعه، با توزیع ارزش های انسانی، زمینه ساز هماهنگی و تعامل سازنده سیاسی همچون رعایت حقوق دیگران می گردد. قرآن، از جمله مفاهیم اساسی در شکل دهی روابط اجتماعی و سیاسی است. در آیات متعددی، بر ضرورت رعایت حق و حقوق دیگران، به طور واضحی اشاره دارد و این عمل پسندیده را نه تنها به عنوان رفتار فردی، بلکه به عنوان پایه محکم برای ایجاد صلح و دوستی در جامعه تبیین می کند و پیروی از حق و عدالت به معنای واقعی ادب، زمینه ساز تعاملات سازنده و مبتنی بر احترام در روابط اجتماعی است. در قرآن، نه تنها روابط فردی محدود نیست، بلکه تاثیر بسزایی در عرصه روابط سیاسی و اجتماعی دارد. هرگونه پیمان شریف و امانت، در قرآن با دقت و وسواس، مورد بررسی و تاکید قرار گرفته است. رعایت این معیارها، در عمل، به مرتبه ای مهم در پیشبرد ادب حقیقی در روابط اجتماعی و سیاسی و همچنین عامل سازندگی و ثبات جامعه است. این مفاهیم، پایه های مهمی برای روابط سالم و مبتنی بر احترام بین افراد و گروه ها تشکیل می دهند.

کلیدواژه ها:

ترویج ارزش های انسانی ، قرآن ، عدالت ، مسئولیت پذیری ، فراگیران