تنوع در یادگیری دانش آموزان و طراحی محیطی حمایتی و انعطاف پذیر

شناسایی تنوع یادگیری دانش آموزان، گامی ضروری برای ایجاد محیطی حمایتی و پویا است. توجه به سطوح مختلف یادگیری، نیازها و ظرفیت های متفاوت منجر به خلق فضایی می شود که در آن هر دانش آموز احساس ارزشمندی و توانمندی می کند و به نحو شایسته، طرفیت های خود را شکوفا می کند. برای نیل به این هدف، می توان از چندین راهکار موثر بهره جست، نخست، ایجاد گروه های همکاری و تبادل تجربیات را فراهم می کند. در حین مساله، معلم به عنوان ناظر و راهنما می تواند به طور تخصصی با آنها تعامل کند. دانش آموزان با سطوح یادگیری مشابه می توانند به هم کمک کنند و در حل مساله، معلم امکانی برای تعامل و تبادل تجربیات را فراهم می کند. این شیوه، کمک شایانی به رشد اعتماد به نفس و حس تعلق خاطر دانش آموزان در سطوح یادگیری متفاوت می کند. دوم، بهره گیری از روش های تدریس متنوع و انطباقی بسیار حائز اهمیت است. ارائه مطالب در قالب های گوناگون مانند تصاویر، ویدئوها، فعالیت های عملی و پروژه های گروهی به دانش آموز کمک می کند تا شیوه های مختلف با مطالب درسی ارتباط برقرار کنند. این انطباق پذیری به دانش آموزان کمک می دهد و مانع احساس بی هدفی و خستگی در سرعت های یادگیری می شود. سوم، ایجاد فرصت های ویژه برای دانش آموزان با نیازهای خاص یادگیری، از تکنولوژی های کمکی برخوردار است. این رویکرد، به دانش آموزان با نیازهای ویژه یادگیری کمک می کند تا اعتماد به نفس و در کنار سایر همکلاسی های خود، آموزش ببینند.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، دانش آموز ، محیط یادگیری ، توانمندسازی