روایت پژوهی: رشد آرام آوا: داستان دختری که با موسیقی زندگی اش را ساخت

رشد پاییز آرام به شهر رسید و برگ های زرد و قرمز روی زمین ریخته اند. داستان دختری که با موسیقی زندگی اش را ساخت فصل پاییز آرام به کوچه های مدرسه بافته شده بود. به عنوان معلم موسیقی کلاس نهم، در سعی می کردم با نوای کم و متفاوتی گروهی، شور و انگیزه ای در دل شاگردانم روشن بخشم. تا نه فقط نتوانستن سازرا بیاموزند، بلکه صدای درونی خودشان را بشناسند و به آن اعتماد کنند. آوا، دختری آرام و کم حرف، همیشه به ساز پیانو علاقه داشت ولی از اجرا در جمع میترسید. او به خود شک داشت و فکر می کرد که صدایش به اندازه کافی خوب نیست، مخصوصا وقتی بقیه بچه ها با صدای بلند و پرانرژی می خواندند و می توانستند. روزی متوجه شد که آرزو دارد جلو بیاید و استعدادش را نشان دهد، اما ترس از قضاوت و اشتباه عقب نگه داشته است. این ترس مثل یک دیوار نامرئی میان او و رویاهایش استاده بود و نمی گذاشت بلند پر بکشد. برای اینکه او و بقیه بچه ها فرصت بیشتری برای نشان دادن خودشان داشته باشند، تصمیم گرفتم یک جشن موسیقی کوچک برگزار کنیم در جایی که بتواند بدون استرس و رقابت، قطعه ای را اجرا کند و همه با تشویق و احترام به هم گوش دهند و حمایت کنند. آوا با کمی تردید پیدا شد. هر نت که می نواخت، کمتر می شد و اولین اجرای خودش در جشن، صدایش لرزان بود. اما در چشمانش حرفه ای از امید و اعتماد پیدا شد. در هفته های بعد، او بیشتر و بیشتر در کلاس فعال شد. حالا نه تنها به پیانو نواختن علاقه مند بود، بلکه ایده هایی برای اجرای گروهی تنظیم آهنگ داشت و دوستانش به او احترام می گذاشتند و به انگیزه و منبع انرژی مثبت در گروه شده بود. به خود، کلید شکوفایی است. مدرسه محیطی شد پر از همدلی و تشویق کرد. همه یاد گرفتند که هرکس صدای خاص خودش را دارد و باور به توانایی هایش داشته باشد. بچه ها بدون ترس، استعدادهایشان را به اشتراک می گذاشتند و هم رشد می کردند.