مطالعه جامعه شناختی رابطه توسعه با نابرابری اجتماعی و فقر با تاکید بر نرخ بیکاری و جرائم (مطالعه موردی شهر تهران)

مطالعات اخیر نشان می دهد که مناطق شمالی تهران از امکانات و شاخص های توسعه یافتگی اقتصادی، اجتماعی و زیرساختی بالاتری برخوردار هستند، در حالی که بخش های جنوبی و جنوب شرقی به عنوان کانون های فقر و محرومیت، با معضلات جدی اقتصادی و اجتماعی مواجه اند. هدف از پژوهش مطالعه جامعه شناختی رابطه توسعه با نابرابری اجتماعی و فقر با تاکید بر نرخ بیکاری و جرائم در شهر تهران بود. پژوهش حاضر از روش ترکیبی کمی و کیفی بهره می گیرد. در بخش کیفی، از روش تحلیل محتوای کیفی از نوع استقرایی استفاده شد. جامعه آماری در این بخش ۱۵ نفر از متخصصان در حوزه های مددکاری اجتماعی و مدیریت شهری به شمار می روند داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته جمع آوری شد. برای تحلیل این داده ها از روش کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده گردید.در بخش کمی جامعه آماری کلیه شهروندان در مناطق مختلف شهر تهران بودند. برای انتخاب نمونه، ابتدا چهار منطقه نمونه از تهران به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند (مناطق ۳ شمال، ۲۲ غرب، ۱۲ جنوب و ۴ شرق)، سپس نمونه گیری تصادفی ساده از میان شهروندان هر منطقه انجام شد حجم نمونه نهایی ۳۸۲ نفر تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از از نرم افزارSPSS نسخه ۲۶ بود. نتایج نشان داد در خصوص رابطه بین توسعه یافتگی در مناطق شهر تهران و نرخ بیکاری ضریب همبستگی منفی نشان داد که در مناطق توسعه یافته، نرخ بیکاری کمتر است. تحلیل همبستگی نشان داد که بین سطح توسعه یافتگی و نرخ جرایم رابطه ای منفی و معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

فقر ، نرخ بیکاری ، نرخ جرائم و خشونت ها ، شهر تهران