بررسی تاثیرات هوش مصنوعی برکیفیت تعامل معلم و دانش آموز در یادگیری فعال

تحولات شتابان فناوری در سده بیست ویکم، به ویژه گسترش روزافزون کاربردهای هوش مصنوعی (Artificial Intelligence – AI)، الگوهای سنتی آموزش را با تغییرات بنیادین مواجه ساخته است. در این میان، رویکرد یادگیری فعال (Active Learning) که بر مشارکت پویا و تعاملی میان معلم و دانش آموز تاکید دارد، بستری ایده آل برای بهره گیری از ظرفیت های AI فراهم می آورد. هوش مصنوعی می تواند با پردازش کلان داده های آموزشی، تحلیل رفتار یادگیرندگان، و شناسایی سبک ها و نیازهای فردی آنان، مسیر یادگیری را شخصی سازی کرده و ارتباط دوسویه را تقویت نماید.از سوی دیگر، فناوری های AI با توانایی ایجاد بازخورد فوری، سنجش پیشرفت تحصیلی، و حتی تحلیل احساسات و هیجانات فراگیران، قادرند کیفیت و عمق تعاملات آموزشی را افزایش دهند. این امر نه تنها منجر به تمرکز بیشتر دانش آموزان بر یادگیری می شود، بلکه میزان انگیزش، اعتمادبه نفس و مهارت های حل مسئله آنان را نیز ارتقا می بخشد. بااین حال، چالش هایی همچون حفظ حریم خصوصی داده ها، سوگیری الگوریتمی، و جایگزینی احتمالی ارتباط انسانی باید به دقت مدیریت شوند تا کاربست هوش مصنوعی همسو با اهداف انسانی آموزش باقی بماند.نتایج مرور پژوهش های داخلی و خارجی نشان می دهد که ادغام آگاهانه مشوق ها و ابزارهای AI در یادگیری فعال، در کنار نقش هدایتگر معلم، می تواند الگوی جدیدی از آموزش شکل دهد که تعامل، انگیزش و بازدهی یادگیری را به طور چشمگیری بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یادگیری فعال ، تعامل آموزشی