ادبیات تعلیمی پلی میان زیبایی شناسی و تربیت اخلاقی در مدارس

ادبیات تعلیمی همواره یکی از ابزارهای موثر در آموزش و پرورش اخلاقی و زیبایی شناسی دانش آموزان بوده است. این مقاله با رویکرد مروری تحلیلی-توصیفی به بررسی جایگاه ادبیات تعلیمی در مدارس و نقش آن در پیوند میان تجربه زیبایی شناسانه و پرورش فضایل اخلاقی می پردازد. منابع پژوهشی شامل کتاب ها، مقالات علمی و پایان نامه های منتشرشده در پایگاه های داخلی و بین المللی بین سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۵ هستند. یافته ها نشان می دهد که ادبیات تعلیمی، چه در قالب آثار کلاسیک ایرانی مانند گلستان سعدی و مثنوی معنوی مولوی و چه در قالب متون عامیانه و ضرب المثل ها، می تواند همزمان ارزش های اخلاقی و زیبایی های زبان و هنر را منتقل کند. تحلیل منابع همچنین تاکید می کند که تلفیق آموزش اخلاقی با تجربه زیبایی شناسانه، باعث درونی سازی پایدار ارزش ها و فضایل اخلاقی در دانش آموزان می شود و رشد شخصیت، خلاقیت و سلامت روان آن ها را تقویت می کند. با وجود این، در ایران کمبود پژوهش های کاربردی در زمینه ادبیات تعلیمی و آموزش زیبایی شناسی مشاهده می شود که ضرورت بازنگری در برنامه های درسی و فعالیت های آموزشی مبتنی بر این رویکرد را آشکار می کند. این مقاله نشان می دهد که ادبیات تعلیمی می تواند به عنوان یک پل میان هنر و اخلاق عمل کند و به پرورش نسلی آگاه، خلاق و اخلاق مدار کمک نماید.

کلیدواژه ها:

ادبیات تعلیمی ، زیبایی شناسی ، تربیت اخلاقی ، آموزش و پرورش ، ارزش های تربیتی