مدیریت زمان و اولویت بندی در شرایط بحرانی

شرایط بحرانی سازمانها را با چالشهای پیچیده ای مواجه می سازد که نیازمند مدیریت زمان و اولویت بندی استراتژیک است. این پژوهش با هدف ارائه چارچوبی جامع برای تصمیم گیری در شرایط بحرانی ضمن نقد مدل های سنتی، مدل تصمیم گیری تاب آور (RDM) را معرفی می کند. این مدل با تلفیق نظریه های روانشناختی و مدیریت بحران رویکردی چهار مرحله ای ارائه می دهد: ارزیابی شناختی، سریع تخصیص منابع، انطباقی هماهنگی تیمی پویا و یادگیری سیستماتیک. روش شناسی پژوهش شامل مطالعات کتابخانه ای، مصاحبه با ۴۲ متخصص مدیریت بحران و آزمون تجربی مدل در قالب شبیه سازی بحران سازمانی با مشارکت ۸۶ مدیر از ۱۴ سازمان مختلف است. نتایج نشان می دهد استفاده از مدل RDM منجر به بهبود معناداری در سرعت واکنش، کیفیت تصمیم گیری و انسجام تیمی می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، اولویت بندی استراتژیک ، تاب آوری سازمانی ، تصمیم گیری شهودی ، مدیریت زمان